Herfst

Nooit kan oktober goedmaken, wat september niet wilde afmaken.

Het zit er weer aan te komen. De herfst. Met weemoed afscheid nemen van de vakantiegevoelens, het opbergen van de zwemspullen, de T-shirtjes, de tuinset.
Het aanvaarden van de sombere dagen, de regen, het snel, tussen de regenbuien door, boodschappen doen.
Maar ook … regelmatig dat mooie herfstzonnetje.
Lijkt het niet een beetje op het ritme van ons leven? De ups, de downs? Het steeds toch weer ervaren dat schoonheid op den duur de boventoon voert?
Tenminste dat is wel de bedoeling.
Als de zomer voorbij is, wordt het weer tijd voor creatrief denken. Creatief denken??? Hoezo? Gewoon …creatief zijn zonder dat het altijd zinvol is. Werken moet in vele gevallen maar gewoon iets creatiefs: schrijven, krabbelen, fotograferen, breien, wat meer sporten, workshops bezoeken. Dansen misschien? Toneelspelen? Muziek maken? Volgens Brené Brown geven wij, zolang we creatief bezig zijn, het leven zin.
En ja zinvol leven…voor iedereen is dat anders. Kruip je in dat bekende hoekje? Overheerst de werkdruk omdat dit nu eenmaal van je gevraagd wordt of kies je voor authenticiteit ( laat de angst voor wat anderen vinden los). Vertrouw je op je intuitie en durf je te geloven in jezelf; laat je de behoefte aan zekerheid los en neem je de tijd om te spelen en te ontspannen?
Lach, zing en dans je en laat je het idee dat je altijd beheerst moet zijn en “normaal” moet doen, op zijn tijd lekker los?
Als wij goed naar de natuur kijken doet die het ons gewoon allemaal voor.
De afwisseling van de seizoenen en met name het loslaten van de bladeren in de herfst om weer levenssappen te ontwikkelen voor de lente en in gepaste rust de winter door te komen. En dat seizoen na seizoen.
Leven in dit moment, als je dat kunt, is een gave. Maar als je het van nature niet bezit is het zeker aan te leren. Je hebt daar de kracht voor, alleen … je moet er wel aandacht aan schenken. “Go with the flow”. Je welbevinden in het zoeken naar een betere toekomst is niet heilzaam, want die breekt misschien nooit aan. Het enige moment dat je werkelijk hebt om te leven, lief te hebben , te ademen en te zijn, is nu. (Joh Kabat Zinn)
Daarbij, héél goed voor je zelf zorgen. Je mag vallen, maar blijven liggen zet geen zoden aan de dijk. Opstaan en weer verder gaan is levenskunst.
Zeker niet makkelijk! Maar het voedt je innerlijke kracht.

En dan is er altijd nog dat gevoel van Hoop.
Diep in ons dragen wij de hoop.
Als dat niet het geval is, is er geen hoop meer.
We hopen op een beter leven, we hopen dat een relatie beter gaat.
Maar hoe werkt dat mechanisme dat wij hoop noemen?
Wat is zo kenmerkend?

Hoop is een kwaliteit van het innerlijk en hangt niet af van wat er in de wereld gebeurt.
Hoop is niet voorspellen of vooruitzien.
Het is een gerichtheid van de geest, een gerichtheid van het hart, voorbij de horizon verankerd.
Hoop, in deze diepe en krachtige betekenis, is niet hetzelfde als vreugde omdat alles goed gaat.
Het is ook niet de bereidheid je in te zetten voor wat succes heeft.

Hoop is niet hetzelfde als optimisme. Evenmin de overtuiging dat iets goed zal aflopen.
Wél de zekerheid dat iets zinvol is, ongeacht de afloop of het resultaat.
Het is dat stemmetje in ons dat ons voortstuwt en ons laat vasthouden aan dat wat waard is om voor te leven.

Herfst….misschien toch wel een heel mooi seizoen!
– Eri Stoeckart

Dit bericht is gepost in Blog. Bookmark de link.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *